Een van de vele evenementen waaraan Bas Vissers als vrijwilliger meewerkt, is de Runner’s World Zandvoort Circuit Run. Hij heeft het evenement in twaalf jaar uit zien groeien tot een ware happening.
Zeventien jaar geleden begon Bas Vissers als vrijwilliger bij Le Champion. ‘Tijdens de fietsevenementen waar ik toen aan meedeed, kwam ik langs verzorgingsposten waar altijd mensen stonden die zich volledig inzetten voor mijn wedstrijd. Dat leek mij ook wel wat.’ Vissers zag een oproep voor vrijwilligers voor de Egmond Halve Marathon en meldde zich aan. ‘Ik begon er als parcoursmedewerker. Later ging ik ook aan de slag bij de TCS Amsterdam Marathon en de Egmond Wandel Marathon tegen reuma.’ Bij de Runner’s World Zandvoort Circuit Run is Vissers vanaf de eerste editie betrokken. Hij is sectorleider van het centrum van Zandvoort. ‘Samen met een aantal andere vrijwilligers verzorg ik daar het parcours. We zorgen bijvoorbeeld dat de hekken op tijd klaar staan en dat alle belangrijke punten op de route bemand zijn. Ik ben ervoor verantwoordelijk dat alles goed verloopt en dat mijn team weet wat er van hen verwacht wordt. Tijdens de wedstrijd rijd ik rond op de fiets om alle posten te controleren en om te kijken waar ik van dienst kan zijn. Van de wedstrijd krijg ik op zo’n wedstrijddag eigenlijk niets mee. Ik zie alleen of iemand hard of langzaam loopt of de finish niet gaat halen.’
‘Er is altijd een risico dat een of twee vrijwilligers niet komen opdagen, maar deze editie miste ik er 4 van de 11 en mijn collega miste er 5. Dat betekende: snel nagaan wat het absolute minimum is om het evenement veilig te laten doorgaan en dan vlug schakelen. Het is uiteindelijk gelukt.’ ‘Of de sfeer in Zandvoort door de jaren is veranderd? Zeker. Toen wij twaalf jaar geleden begonnen, had Zandvoort nog nooit zo’n evenement meegemaakt. We moesten constant oplossingen zoeken zonder dat de deelnemers er last van hadden. Het was vooral een kwestie van aan elkaar wennen, maar inmiddels kennen de Zandvoorters ons en wij hen. Dat zorgt voor onderling begrip. En ook dat de sfeer geweldig is.’
Op een wedstrijddag is Vissers zeker tien uur in touw, maar hij heeft er nog steeds lol in. ‘Als ik dat niet meer heb, stop ik ermee. Ik wil een vrijwilliger zijn die plezier heeft in zijn werk en dat ook uitstraalt. Op die manier hoop ik bij te dragen aan een mooie dag voor de deelnemers.’
