Le Champion-lid Rob Smit (62) is sportman in hart en nieren, daarnaast mag hij graag een feestje bouwen. Als alles meezit, loopt de inwoner van Limmen dit jaar voor de 30e keer de Dam tot Damloop.
‘Al bijna dertig jaar neem ik regelmatig deel aan evenementen van Le Champion. De Dam tot Damloop staat het hoogst op mijn lijst; al 29 keer haalde ik de finish in de Peperstraat in Zaandam. Daarna volgt Egmond, waar ik slechts één keer minder ben gefinisht. Dertig jaar geleden had je nog geen wandeltochten, tegenwoordig zijn die er gelukkig wel, want naast hardloper ben ik een fervent wandelaar.
Ze vragen me weleens of dat niet gaat vervelen, elk jaar weer starten in dezelfde evenementen. Een evenement is nooit het zelfde, antwoord ik dan. Neem nou de NN Egmond Halve Marathon; in de eerste weken van januari weet je het nooit hoe de weersomstandigheden zullen zijn. Er kan ijs liggen, het kan extreem stormachtig zijn of juist lenteachtig. Het strand kan breed en hard zijn, maar het is ook wel gebeurd dat ik over ijsschotsen moest klunen. In Egmond is het altijd afwachten wat Moeder Natuur met jou van plan is, en dat houdt het spannend.
Naast lichaamsbeweging leveren al die evenementen mij ook de nodige sociale contacten op, om te beginnen met mijn eigen kinderen. Zo heb ik de afgelopen vier jaar met mijn jongste dochter Wendy de Dam tot Damloop gelopen. En met mijn oudste dochter Ellen ga ik van start in de Dam tot Dam Wandeltocht, die een dag eerder plaatsvindt. Onderweg klets ik met mijn dochters over van alles en nog wat, soms zeggen we helemaal niets – en dat kan ook fijn zijn. Na afloop van een evenement blijf ik graag nog even plakken. Na de finish van de Egmond Wandel Marathon loop ik in één streep door naar sporthal De Watertoren, waar ik met een groep vrienden napraat onder het genot van een bakkie koffie.
Het leukste evenement waaraan ik dit jaar heb meegedaan, is de Plus Wandel4daagse Alkmaar. Mijn vrouw Lia is ook van de partij, zij loopt de ronde van 8,5¬ kilometer, ik doe de 25¬. Aan de finish ontmoeten we elkaar weer en vervolgens storten we ons in de festiviteiten. Met een vriendengroep van wel 25 man pakken we een biertje, vervolgens gaan de voetjes van de vloer. Als het liedje De Woonboot van Stef Ekkel wordt gespeeld, gaan we in een rij op de grond zitten en deinen we mee met de muziek. Dat is echt lachen, vooral als iedereen vervolgens probeert met zijn stramme poten weer op te staan. We gaan pas naar huis als de muziek wordt uitgezet.’
